bladeren die vallen
de eerste rijp als glinsterende kristallen
de zomer wordt gewist
als de zwaluwen zijn gevlogen
en de bladeren langzaam sterven
zal de natuur met herfsttinten verven
voordat de aderen verdrogen
de bomen worden kaal
de allereerste vorst
wegen glad als staal
de grond een harde korst
de moraal van dit verhaal?
het is weer tijd voor boerenkool met worst!!
Twan van Dijk
Regen, regen, regen, glinsterende wegen
zwart spiegelend en nat
vallende bladeren,
het is glad
een donkere lucht jaagt de zon op de vlucht
dikke druppels biggelen langs ramen
als waren het tranen
opspattend water
doorweekt als een verzopen kater
regen, regen, regen
het wassende water is tot mijn lippen gestegen
hard stromen door goten papierjes als boten
vensters zijn beslagen
mensen vervormen en vertragen als in een droom
tot gedaanten in spuitende stoom
want als de goden huilen
kan men nergens schuilen.
mijn zoon vroeg mij: “wat is nu eigenlijk vriendschap?”
daar moest ik even over nadenken,
keek hem aan en zei:
een vriend is een antwoord op jouw vragen en verlangens
hij is de akker die je met liefde bezaait
met dankbaarheid oogst
de tafel waar je bij aanschuift
het haardvuur dat je warmt
waar je altijd kunt eten als je honger hebt
de rust kunt vinden als je moe bent
een vriend deelt zijn meest intieme gedachten met jou
zoals jij niet bang hoeft te zijn jouw gedachten ook met hem te delen
gelijk hebben of gelijk krijgen zijn niet belangrijk
als hij zwijgt, blijf je toch luisteren
luisteren naar zijn hart
want zonder woorden worden in vriendschap
alle gedachten
alle verlangens
alle verwachtingen
geboren en gedeeld
je mist hem pas als hij er niet is
zoals een bergbeklimmer die de berg duidelijker ziet vanuit de vlakte
vriendschap moet onvoorwaardelijk zijn
geen andere bedoeling dan verdieping van de geest
geen bijbedoelingen
want als het meer moet bieden
dan mag het geen vriendschap heten
het beste moet voor jouw vriend zijn
als hij de eb van je getij moet ervaren
laat hem dan ook de vloed kennen
want wat is een vriend als je hem alleen opzoekt om de tijd te doden
zoek hem op om de tijd te leven
je vriend moet jouw tekort vullen
niet jouw ledigheid
samen lachen
samen beleven
samen genieten
want bij vriendschap zit het
net als bij echte liefde
in de kleine dingen:
dauwdruppels
die de morgen verfrissen
als voorboden van een dag vol zon en warmte
ik moet u gaan verlaten
zei het oude jaar
2012 komt er aan
ik heb het bijna achter de rug
en nog maar eventjes te gaan
ik kijk nog een keertje terug
ik zal nog voor de laatste maal
nog even met u praten
2011 een jaar voor mij
met hoge toppen
en diepe dalen
met overwinningen
met falen
ik koester de momenten
weer mens te zijn
niet opgesloten in een cocon
en levend in een waas
want
voordat je het weet
is het jaar alweer voorbij
op de drempel van een nieuw begin
voel ik mij verlaten
en sta ik weer bij af
ik laat u nu alleen
2012 neemt het over
hij begint met goede moed
als u maar een heel klein beetje
van 2011 heeft geleerd
dan komt het allemaal
heus wel weer goed
en heeft het leven zin.
zo ziet u maar weer eens
verdriet en blijdschap
liggen heel dicht bij elkaar
daarom wens ik jullie allen
ondanks mijn vertrek
een heel gelukkig en gezond Nieuwjaar.
het Tuinfeest
niet alleen een stortvloed van woorden
ook de regen liet zich niet onbetuigd
dichters uit het hele land
soms saai, soms spannend,
soms verrassend, soms heel leuk
Anne Enquist, voetbalfan
Eva Gerlach, mijn God wat saai
Ted van Lieshout, heel erg leuk
Daar lag ik echt van in een deuk
Dan met zijn typische hoge nasale stemgeluid
op melodieuze wijze zijn eigen eigenwijze teksten
voordragende Gerrit Komrij
het kwam allemaal voorbij
de nieuwe stadsdichter werd bekend
waar de jury unaniem voor koos
ik heb hem gezien
ik heb hem gehoord
hij noemt zich de nar van Deventer
het lijkt mij wel een leuke vent
deze Lammert Voos
het Tuinfeest
de dag voor de boekenmarkt
meestal uitverkocht
maar ik zal haar eens verrassen
mijn relaties opgezocht
de kaarten toen geregeld
helaas pleegde zij verraad
stond ik alleen
ik twijfelde
moet ik er nog wel heen?
maar uiteindelijk toch gegaan
al was het alleen maar voor Heleen
haar afscheid viel letterlijk in het water
het kan verkeren zei Bredero
dus laten we het maar zo?
nee, nee, nee dat doen wij dus niet
Heleen Bosma
dichteres van deze stad
de beste die wij
de afgelopen 2 jaar hebben gehad
oké, oké
we hadden er maar een
maar het was wel onze Heleen
met de gave van het woord
schreef ze over buurtschappen
waar ik zelfs, als Deventernaar
nog nooit van had gehoord
dus doe ik hier
wat ze daar waren vergeten
ik zeg je dank
Heleen Bosma,
schrijver, dichter, avonturier
