1936 – 2024
Wakker mijn ziel, zon
open mijn ogen
dat ze gaan zien
in hoogten en diepten
Zuiver mijn oren
zodat ik de vogels
de bloemen versta
de stilte kan horen
Raak met uw stralen
mijn handen opdat ze
van harte verwarmend
te werk kunnen gaan
Laat mij luisterend leven
omzien en geven
verzegel mijn mond
zodat ik leer zwijgen
Maar geef mij de moed
om helder te zien
en luidop te spreken
waar onrecht vloekt.
Marianne Sorgedrager, januari 2024
Hij is vermoeid
wilde zo vaak doen
waarvoor hij diende
werd even vaak
terug gewezen want
te verwaand
verbeeld je niets
het is heel gewoon
wat je deed
niet van belang
zwijg dus
daarover
Toch wensen velen
hem graag in
eigen kring
goed voelbaar
als het mag
op eigen lijf
een schouderklopje.
Marianne H.B. Sorgedrager-van Halewijn, december 2023
Al lijkt ze gewoon een ronde bol
voor ons onwetende kortzichtigen
Ze is geen ding noch is ze dood
de aarde leeft zo als een mens
vol energie en soms wat minder
zo als ook wij is ze van slag door
alle onrust in haar omringende lucht
en ons vreselijk drukke doen
ze trilt en spuugt schokkend vuur
het enige wat ze kan doen
als uiting van haar ongenoegen
Wanneer gaan we zien, luisteren
en horen wat zij ons wil vertellen
Marianne H.B. Sorgedrager-van Halewijn, december 2023
Speenkruid en maarts viooltje,
een vreemd soort heimwee knaagt
wat wil het me toch laten weten
iets van vroeger, verloren moois
Oorlog kan herinneringen niet vernielen
naast zo vele verliezen brengen
de gevechten ook eeuwig heimwee
in hun grauwe gelederen mee
Ineens bevrijdt mijn geheugen plaatjes
van mijn verdwenen liedjesschrift
ik had er versjes bij geschreven
zoals die lieve juf van toen ons zei
Zo lang geleden haar stem, ook
haar woorden zijn vervlogen maar
niet het wezen van de plantjes
en de kleuren van het voorjaar.
Marianne H.B., juni 2023