Welke nood doet de mensen derwaarts gaan?
Naar ’t groene dal, waar het wuivend koren rijpt?
We leiden hier helaas een kommervol bestaan,
Maat ’t is te doen zo lang je iemand hebt
die jou begrijpt.

Soms is ons leven tot meer snelheid nopend
Spoed is betrouwbaar, haast doorgaans bedriegend.
Spoed doe je desnoods ook nog lopend,
Maar haast moet immers altijd vliegend.

Met spoed blijf je immer op het rechte pad
In haast is dat juist ongewis.
Als u mij vraagt: hoe weet jij dat?
Dan zeg ik: omdat het gewoon zo is!

Spoed geeft vreugde, haast altijd verdriet.
Je voelt het zelf wel aan je water!
Zeg dus nooit: Dat wist ik niet…
Lees dan dit gedicht: het staat er!

Cees Leliveld, mei 2024

Zoals wel vaker, was ik weer eens onderweg
Volgde een onzeker pad van hot naar haar
Zocht tevergeefs naar een bekende heg of steg
Maar werd plotseling een wegwijzer gewaar.

Met vier armen gaf hij de richting aan
Naar Oost of West, naar Zuid of Noord
Ik aarzelde welke kant ik op zou gaan
Want op ied’re arm stond een tekst verwoord.

Zoek je de liefde? Dan moet je Westwaarts gaan
Pour faire l’amour? Kun je beter richting Zuid
To make love? Moet je scherp links afslaan
Naar Noord für Heiße Liebe, maar kijk wel uit!

Zo stond ik een tijdlang in dubio verzonken
Want ik wilde alle vier die liefdes wel!
Na lang peinzen was mijn keuze toch beklonken
Want die Heiße Liebe leek mij toch nog iets te fel.

Zou ik niet het best voor de inheemse liefde kiezen?
Daarvoor moest ik wel in Westelijke richting gaan
Bij Hollandse liefde kan het dooien maar ook vriezen
Al kun je elkaar tenminste wel verstaan!

Zo liet ik mijn schreden vol verwachting Westwaarts gaan
Er wachtte daar op mij een hartstochtelijke liefdesnacht
In mijn dromen zie ik die richtingwijzer nog vaak staan
Al weet ik niet wat love, l’amour of Heiße Liebe
mij hadden gebracht!

Cees Leliveld, april 2024

Het brood is op
De kaas is weer eens op
En de jam is ook al op
Mijn gezondheid raakt gebroken in de knop
Hoor ik hier de hongerklop?
Mijn spijsvertering in het slop
Kom hier waarschijnlijk niet meer boven op
Voor de winkels is het ook een strop
Hebben hiervoor nu een verkoopstop
Slijten nu alleen nog zoute drop
Dikke tranen wellen in mijn krop
In mijn mond een bittere prop
Krijg er ook pijn van in mijn kop
Gisteren nog een half ei
Nu alleen nog maar een lege dop
Van Doedintsev is Niet bij brood alleen
Dat boek is voor mij de absolute top
Wordt als film waarschijnlijk wel een flop
Maar ja, dit alles is beslist geen mop
Want mijn zuur verdiende brood is wel echt ‘op’.

Cees Leliveld, maart 2024

Mijn leven verloopt niet altijd fijn;
een enk’le glimlach maar vaker toch een traan.
Mijn boodschappen haal ik ’t liefst bij Albert Heijn
maar ben ook wel eens een Jumbo ingegaan.

Als ik de gedichten van Piet Paaltjens lees
slaat een schok van herkenning door mij heen.
Al heet ik dan geen Piet maar Cees
In mijn gekwelde hart voel ik mij met hem één.

Ook mij heeft onzegbaar liefdesleed het hart verwond
en liet ik in stilte meen’ge machteloze traan.
Tot ik uiteindelijk toch de Ware vond
maar die is helaas al weer bij mij vandaan.

Soms deed ik een gokje in de Loterij;
Als je geluk hebt ben je in 1 x Boven Jan!
Maar ja, bij nader inzien liet ik het erbij;
want ik geloof niet dat zo iets bij mij kan!

Hoewel ik nog wel uren door zou kunnen gaan,
overweldigt mij plots een golf van melancholie;
doen hete tranen het brillenglas beslaan
en dooft in mij de lust tot poëzie.

Cees Leliveld, februari 2024

Soms, in een droom,
waan ik mij voorgoed verloren…
Opgesloten in een stinkend onderaards gewelf,
of een Russisch strafkamp met verzwaard regime,
een donkere dodencel in Noord-Korea,
waar mijn dagen zijn geteld
en ik misschien nog maar
mag rekenen in uren…
Zoekend naar een laatste woord
zie ik, als in een brokkelige film,
nog wat beelden uit een vorig leven
en dringt het tot mij door dat ik
al voorbij mijn laatste woorden ben.

Cees Leliveld, januari 2024

Ik was indertijd verloofd met Brunhilde
Die dekselse meid van het Groninger land.
Ging bij het vrijen tekeer als een wilde;
Waar haar zus, by the way, niet zwaar aan tilde.
En die is laatst door een pastoor aangerand.

Cees Leliveld, december 2023

DICKENS FESTIJN
In Deventer staan extreem lange rijen
Wachtende mensen voor het Dickens Festijn.
Zeuren niet dat ze kou staan te lijen
Of hoe ze straks naar huis moeten rijen,
Alleen maar om hiervan getuige te zijn.

ROMANCE
Vaak denk ik nog aan mijn eerste romance.
Onze hartstocht was onbezonnen en fel.
Vóór haar was mijn leven een duistere hel.
Ging helaas uit en ook nog tamelijk snel
Toen ik zei dat ik niet goed kon dansen.

EERSTE LIEFDE
Mijn eerste liefde woonde ooit in Den Haag.
Ze had fraaie vormen, al droeg ze een bril.
Een donkere schoonheid; ik mocht haar heel graag.
Toch zat ik enigszins met haar in mijn maag.
Ze was aan de drank. Dat was tegen mijn wil.

Cees Leliveld, december 2023

Voor de deur van ons Café
ligt een feestelijke rode loper.
Feestje? Jubileum?
denkt in het voorbijgaan menige passant.
En vraagt zich af:
Is het goud, zilver of toch ……

Als je er op let is er best wat
te maken van dat goeie, ouwe koper.
Voegt zich soepel naar uiteenlopende figuren
als een stiekeme stroper, een autosloper,
een tapijtknoper, maar ook een hoerenloper,
naar een tweedehands autokoper…..
ja, zelfs naar een dolerend wederdoper.

Die Tuin van Vestdijk….
die was toch ook van koper?
Maar, haalt het niet bij ons Café!
In stemmige koperglans verzonken,
omgeven door het wijkend avondlicht.
In de verte zien wij ’t zilver lonken.

Cees Leliveld, oktober 2023

Hoog en welluidend klinken de lokkende gezangen
van het DDC: weer zoals altijd maandelijks bijeen.
Hun verzen houden de aandacht strak gevangen.
zoals die luitjes dichten kan er echt geen een.

Natuurlijk is de bijeenkomst gedegen voorbereid.
Wordt vooraf gegaan door overpeinzing en gebed.
Het bestuur is wel bejaard maar nog aardig bij de tijd;
er wordt door hen veel voorbereidend werk verzet.

Broeder Cees gaat de gemeente minzaam vóór
met zijn immer zalvend woord,
terwijl broeder Joseph zijn groepjes van drie formeert.
Van broeder Tinus heeft u tot nu toe nog niets gehoord
maar hij is wel degene die met het kistje collecteert!

Door zijn stille arbeid zwelt onze kas tot een forse BMI
en rinkelen de euro’s oorverdovend in de kluis.
Maar die besteden wij al al binnen een maand of drie:
de feestdagen maken wij net zo gezellig als bij u thuis!

Na de gedichten komt ook de interne mens aan bod:
wie blijft er eten ? is dan steeds de rituele vraag.
De 7 e Hemel verschaft ons een rijkelijk gevulde pot,
want ook bij dichters gaat de liefde door de maag.

Moge ons cafeeke haar rituelen toch in ere houden!
En onze dichtershand niet worde getroffen door artritis,
of een andere enge ziekte die wij niet wensen zouden,
maar de bloei van ons Café het wenkend perspectief is!

Cees Leliveld, september 2023