Het Deventer Dichterscafé in al zijn variatie
Biedt gelegenheid voor ieders dichterlijke creatie
Eenmaal per maand krijgt elke dichter er een podium
En draagt men haar werk voor aan gehoor en presidium.

Poëzie, proza, limericks, kwatrijnen of sonnetten
Literaire hoge standjes, met woorden pim pam petten
Het Nederlands komt er in al zijn schoonheid voorbij
Volzinnen filosofisch samengevat in een woordenbrij.

Vandaag viert ze haar twaalf en half jarig jubileum in koper
En leggen we voor dit illustere gezelschap uit de rode loper
Laat uw dichtwerk horen in zalen, op markten en op pleinen
En jaag het gepeupel met uw werk maar hoog in de gordijnen.

Fredde Förch, oktober 2023

Dat handen, rug, hoofd
met de altijd verwaaide haren,
zelfs ogen – het is de loop
der dingen, de wederkeer,
stof tot stof.

De stem, van zichzelf onstoffelijk,
van het menszijn de drager, tot waar
keert hij terug? Een machtig koor
in het binnenste van de aarde
waaruit een stem zich losmaakt,
zich verbindt met tijd, handen, rug
en verwaaide haren?

Ik leg mijn oor tegen het gras.
Stel me de diepte voor, het trillen
van de grondtoon. Ruimte,
komvormig, geopend. Hoe
uit alle klinkers, medeklinkers
die van jou tot naden, zomen
van een woord, een zin.

Niet dat ik verwacht je te horen.
Maar schrijvend kan ik doen alsof.

Louise Broekhuysen, september 2023

(Op de wijze van een cantiga voor Alfons de Wijze)

Waren mijn dromen te groot voor deze eeuw?
Of staat Spanje op het punt te ontwaken
en mijn dromen waar te maken?

Ik ben nog slechts de schaduw
van de koning die ik was,
Alfons de Tiende, de Wijze.
De paus en mijn vazallen
lieten mij in 1282 vallen.

Waren mijn dromen …..

Ik mocht in Toledo studeren,
van wijze meesters leren
over Islam en Jodendom,
ik leerde wat hun waarden zijn,
vertaalde hun geschriften in ’t Latijn.

Waren mijn dromen …..
In mijn wetten en gebeden
zijn alle godsdiensten gelijk.
In synagoges en moskeeën
wordt ook Gods naam geprezen,
al heet hij Allah of Jahweh.

Waren mijn dromen …..

Poëzie en muziek zijn mijn troost.
Met troubadours aan mijn hof
componeerde en dichtte ik samen
Cantigas de Santa Maria,
al meer dan 400! Amen.

Waren mijn dromen te groot voor deze eeuw?
Spanje staat op het punt te ontwaken.
Moge Maria ons helpen ze waar te maken.

Lies Prins, september 2023

‘Ik loop even met je mee,
tot de kruising, tot het plein.’
Halverwege ging je terug,
ik liep verder naar de trein.

‘ ‘k Loop een stukje met je mee.’
Aan het einde van de straat
bleef je wachten. Ik moest vlug
naar ’t station, ik was al laat.

‘ ‘k Loop zo graag wat met je mee.’
Ach, je stopte bij de deur.
Toch een glimlach, ook een zucht.
Ik had haast, wat ik betreur.

‘ ‘k Loop vandaag niet met je mee.’
Nog gekleed in kamerjas
‘k Zag je met je zere rug
zachtjes zwaaien achter ’t glas.

Tooske Hinloopen, september 2023

Die ochtenden dat de wekker gaat
en hoe je blijft liggen,
nog even, nog even…
dan naast ons bed staat.

Hoe snel je je broek in schiet,
tanden poetst op blote voeten.
De poes wil een aai.
Ze krijgt hem niet.

De zoektocht naar je bril,
je broodtrommel,
je sleutels,
of wat maar niet gevonden worden wil.

Je plant een kus op mijn gezicht,
dan vlieg je weg.
De schuur. Je fiets.
De poort valt dicht.

Als je verdwijnt aan het eind van de straat,
dan ben ik soms bang en wil ik graag geloven,
dan wil het wil ik het liefst,
dat het eeuwig zo gaat.

Marieke Bunnik, september 2023

Nee mevrouw, u zit er naast
niet de afdruk in de laatste fase
noch de roem en wereldwijde lof
niet mijn vele seksuele extases
niet de Bentley noch de Porsche
Maar wat dan wel, meneer?
vroeg de vrouw verbaasd.
Ach … elke ochtend op de fiets
steeds weer ….
van grachtenpand naar atelier
door de stille straten van de stad
ik neem niets mee, maar daar …
koffie op en aan de slag!
En mevrouw, wat is úw juweel
van een ochtendritueel?
Wel eh … niet veel …
koffie cracker kaas en
krantennieuws, maar …
o ja … dat is waar
steeds weer ….
bij die tweede kop
dat snijden van een brownie
in hapklare gelijke plakjes …
koffie op en aan de slag!

Neletta van Heuven, september 2023

ritueel
in besykjen
om sin oan it
libben te jaan in
gebrûk of seremoanje
skaaimerke troch foarm
en symbolyk kreëarret gefoel
fan stabiliteit en saamhorichheid
jout hâldfêst betsjutting oan winsken
en dreamen oan leafde en gemis aon eat
dat der net is wurden oan emoasjes om fertriet
te dragen antwurden op fragen djippere ferbintenis
foar krêft en treast fanút godstsjinst en religy it fersêft
kwetsoeren mar hat ek twingende struktueren ynherint oan
kultueren in ynwijing of inisjaasje en sosjalisaasje de oergong nei
oare libbensfazen doop trouwe en rouwe by útfeart in rite de passaazje

ritueel
een poging
om zin te geven
aan het leven een
gebruik of ceremonie
gekenmerkt door vorm en
symboliek creëert gevoel van
stabiliteit en saamhorigheid geeft
houvast en betekenis aan wensen en
dromen aan liefde en gemis aan iets dat
er niet is woorden aan emoties om verdriet
te dragen en antwoorden op vragen een diepere
verbintenis voor kracht en troost vanuit godsdienst
en religie verzacht kwetsuren maar kent ook dwingende
structuren inherent aan culturen een inwijding of initiatie met
socialisatie gepaard of de overgang naar een andere levensfase
rond doop ontgroening trouwen rouwen bij uitvaart een rite de passage

Erika Visser, september 2023

Waarom, vraag ik me af
– wellicht stelde Dante zich dezelfde vraag –
keek hij om
naar het donk’re woud
waar nooit iemand
levend is uit gekomen?

Kan ik die mens van toen begrijpen?
de mens die bereid was
zijn leven in het licht
van iets dat goddelijk heette
te spiegelen? Hoe
staat het met mijzelf?

Ik sloot me aan bij wat
– een eeuw voor Dante –
een in het Duits gebied
levende abdis verkondigde:
“der Mensch ist gewaltig
an Kraft seiner Seele.”

In haar woorden
herken ik mezelf
en de zoektocht van Dante.

Als Dante buiten adem
als uit de zee de kust bereikt
en vandaar zich omdraait
naar ’t woud waar nooit
iemand levend is uit gekomen
wat bezielde hem?

Sieth Delhaas, september 2023

Een mensenoffer is niet meer nodig
Maar wat, bij een mislukte doop
Of als het schip alleen te water loopt
De helling af zonder een wens
Een rederij die niet aan magisch
Denken doet …
Een afscheidsgroet die meer voor
Altijd was dan iemand denken zou
En in een film belandde
Zeegoden niet op tijd bedwongen
Een schip dat werd in twee gereten
En 1523 levens die zich
Nader tot de diepte zongen

Anna Wiersma, september 2023

de zoon van Piet Grijs heeft koude voeten
er is geen woord voor voeten in het Russisch
hij gaat er voor naar de dokter, een Sjamaan
zonder zijn ongemak te benoemen
            de dokter draagt een paardestaart
            boven een kaalgeschoren nek
            een camouflagebroek onder een
            wijd vallend vest van blauwe fleece
de zoon van Hugo Battus
krijgt warme, verse koeienmelk
en hoort de Sjamaan strofen strotzingen
een schorre luit met twee snaren tokkelend
            de Sjamaan is onweerstaanbaar onverstaanbaar
            hij zingt: rrraaaooouuuuuulllllchaaaapkkiiiiiiiiss
            een brandend takje kruiden duidt op een onrustige ziel
            bij de in Rusland wonende lange Hollander
de zoon van Peter Malenkov vindt genezing
hij loopt de zeshoekige tent uit op warme voeten
maar kan het nieuws aan niemand vertellen
er is geen woord voor voeten in het Russisch
            de Sjamaan opent grinnikend zijn geschenk:
            een enorme doos bonbons met plastic strik
            en een ondeugende fotoscène
            uit de Russische Playboy
de zoon van Maaike Helder vervolgt zijn weg
door het ruige Altaï-gebergte bij Mongolië
de Sjamaan eet onzichtbaar onverstoorbaar
in één keer de hele doos bonbons leeg
zijn strotzingstrofen klinken daarna mooier dan ooit:
            piiiiiiieeeeeeeeetgriiiijjjjjsss
            hugooooobaaaaaattttuuuuuuss
            rrraaaooouuuuuulllllchaaaapkkiiiiiiiiss
            peeeeeteeeerrrmaaaaaleeeennnnnkooovvv
            mmmaaaaaaiiiiiikehelllllderrrrrrrrrrrr.

Louis Radstaak, september 2023

Hoog en welluidend klinken de lokkende gezangen
van het DDC: weer zoals altijd maandelijks bijeen.
Hun verzen houden de aandacht strak gevangen.
zoals die luitjes dichten kan er echt geen een.

Natuurlijk is de bijeenkomst gedegen voorbereid.
Wordt vooraf gegaan door overpeinzing en gebed.
Het bestuur is wel bejaard maar nog aardig bij de tijd;
er wordt door hen veel voorbereidend werk verzet.

Broeder Cees gaat de gemeente minzaam vóór
met zijn immer zalvend woord,
terwijl broeder Joseph zijn groepjes van drie formeert.
Van broeder Tinus heeft u tot nu toe nog niets gehoord
maar hij is wel degene die met het kistje collecteert!

Door zijn stille arbeid zwelt onze kas tot een forse BMI
en rinkelen de euro’s oorverdovend in de kluis.
Maar die besteden wij al al binnen een maand of drie:
de feestdagen maken wij net zo gezellig als bij u thuis!

Na de gedichten komt ook de interne mens aan bod:
wie blijft er eten ? is dan steeds de rituele vraag.
De 7 e Hemel verschaft ons een rijkelijk gevulde pot,
want ook bij dichters gaat de liefde door de maag.

Moge ons cafeeke haar rituelen toch in ere houden!
En onze dichtershand niet worde getroffen door artritis,
of een andere enge ziekte die wij niet wensen zouden,
maar de bloei van ons Café het wenkend perspectief is!

Cees Leliveld, september 2023

De zon klimt door het raam naar binnen
en bedekt haar gezicht
met een laagje goud
Ze laaft zich nog even aan de stralen

Zes uur in de ochtend
Ze telt tot 10 en springt haar bed uit
Eerst linker- dan rechterbeen
en zo piept ze in haar sloffen

Haar mok staat afgedekt te wachten
De melk heeft de havermout week gemaakt
Voor de eerste hap wordt eerst
een vluchtig kruisje geslagen

Zo rijgen ochtenduren
zich aaneen als een ketting
met gelijke glazen kralen
Zwaar om te dragen

Een verlangen borrelt op, maar de vinger
kan ze er niet op leggen
De wijzerplaat verschuift de ochtenduren
van zes, naar acht, naar tien uur

Koffiegeuren strelen de neus
Een bank bezaaid met paperassen
Soulmuziek schalt uit de boxen
en de havermout huist in het omhulsel

De ochtenden rijgen zich aaneen
als dwarrelende veertjes
die komen en gaan licht en losjes

De glazen ketting….
die hangt aan de wilgen

José Hattink-Blom, september 2023

Hun hunkering
hapt naar adem
Ze durven niet
Ze durven wel
Ze durven niet

Of, ja eh
ja toch!

Binnenskamers
een paar
dunne woorden
en verder alles
vuur en vlam

Eenmaal
buiten is
hun stilte
gewoon
doodstil
wel klam.

Henk van Rossum, augustus 2023

de blauwe beer met één oog
die oma breide van een restje
staat links
drie centimeter van de rand

naast Beer zit Indiaan
op een knie
met zijn hand boven zijn ogen
hij heeft een mooie tooi

één veer is kwijt
maar dat geeft niet
naast hem staat Cowboy
met zijn geweer in de lucht

helemaal rechts is de plek
van Octopus
gewonnen op de kermis
een mooie middag met pappa

twee armen tegen de muur
twee armen links
twee armen rechts
en twee hangen over het plankje

die kan hij zien
als hij in bed ligt
ze staan allemaal precies goed
dan kan hij gaan slapen

alleen dan

Ger van Diepen, september 2023