Café Online

Aan onze Dichters (m/v)

Wij hopen dat wij, als leden van ons Café, elkaar op deze locatie vaak mogen ontmoeten en elkaar kunnen verrassen, doen verwonderen en ontroeren door inzending van een kolkende stroom van gedichten.

Alle gedichten die normaliter voor een fysieke bijeenkomst worden ingezonden worden nu (behoudens tegenbericht) door het bestuur op Café Online geplaatst. Onze virtuele ontmoetingsplek.

Een hartelijke groet van Joseph – Cees – Tinus

Oh, dusky evening, dark’ning is the sky
Hidden dreams crawl upon me, secret wishes make me cry.
Oh, childhood memories, making me feel blue.
Wish I could once more go back, see them come true.

Oh, my furry friend, you’d be laying on my bed
Icy winter nights, warming up my feet.
Sweaty summer nights, you, next to my head,
waving softly with your tail, chasing ‘way the heat

Oh, drowsy evening, colours turning grey
But I’m roaming in fragrant gardens where we used to play.
Oh, dreamy memories, precious days gone by,
Wish we could once more dance under the blue sky.

Oh, my furry friend, when I came home late at night,
saw your shining eyes, in the bluish light
Saw your snow white toes and your dark brown snout.
My heart leapt, when hearing you meow your welcome shout.

Oh, lonely evening. Silenced is your purr.
Groping in the darkness, missing is your fur.
Oh, cathood memories, lovey-dovey sighs.
Wished I could once more look into your blue eyes.

Tooske Hinloopen, februari 2023

A lonely little Melody,
was scribbled on a pad,
was never sung, was never heard,
was silent, and was sad!

When sung, she was, our Melody,
A lovely little tune.
But asking for performance seemed
like asking for the moon.

A grating sound came from a branch.
‘Hi, Melody,’ said Crow,
‘I’d like to sing you, but I can’t,
My voice is way too low.’

Poor Melody, she shed a tear,
two tears, or maybe three.
‘I wish there was a little bird,
to sing me,’ was her plea.

‘Hi Melody,’ Sir Pigeon cooed
and grunted from a tree.
‘I’d like to sing you, but I can’t,
You’re way too tough for me.’

Poor Melody, she shed a tear,
four tears, or maybe five,
kept waiting for another bird
to sing herself alive.

A honking sound came from the pond.
‘Hi Melody,’ said Goose,
‘I’d like to sing you, but I can’t,
My voice is of no use.’

Poor Melody, she shed a tear,
six tears, or seven, eight.
‘I wish a bird would sing me soon
or death will be my fate.’

A quacking sound came from the lake.
‘Hi Melody,’ said Duck,
‘I tried to sing you, but I failed.
Somehow my voice got stuck.’

Poor Melody, she shed a tear,
nine tears, or maybe ten,
kept waiting for another bird
and then came Mister Wren.

Wren started warbling Melody,
sweet music to the ears,
and Melody, she wept and wept
a million happy tears.

Tooske Hinloopen, februari 2023

Was comfi asleep, slowly rocking my chair,
Was having sweet dreams, building castles in air.
Resigned from my job, people working for me,
a cook and a cleaner. I really felt free.
No burden, no duty, no project, no chore
no drab obligations, no tasks anymore.

Woke up from a pat with a paw on the door.
I knew: ‘This is Cat, whom I wish to ignore.’
Though guilt was consuming me – it would behoove*
me serving Queen Cat – I preferred not to move.
But Cat was persistent and strict in regimes,
No way to continue my lovely sweet dreams.

I opened the door and Queen Cat swanned inside,
She barked me her orders for food to provide:
‘I have been working, was chasing this mouse,
and you’ve just been lazy’ng about in the house.
And don’t even think that I wasn’t aware
That your fat lazy ass has been touching my chair.’

While speaking, a mouse jumped away from her jaw
And quickly escaped from the huge gaping maw. (muil)
This loss got Queen Cat in a very bad mood.
So I rushed to the kitchen, preparing her food.
Five minutes later, her favorite dish
No veggies, no fruit, just a big fat fried fish.

Next morning Cat said, with a sneer and a scoff: (minachting)
‘I’m bored, I’m tired. I need some time off.’
No sooner had Cat swaggered** out of the room
Than I took a seat, couldn’t wait to resume
My snug little naps in my comfi old chair.
Just peace and no Cat was a breeze of fresh air.

But life without Cat soon felt empty and void
No Cat being grumpy, and always annoyed.
No burden, no duty, no project, no chore
No boss barking orders, no Cat to ignore.
And now I am crying: ‘Oh Sweet souvenir!
Oh Cat, barking Cat! How I wish you were here!’

Tooske Hinloopen, December 2021 – december 2024

*betamen, bekoren
**arrogant lopen

O busy, active neighbour
You’re always working hard
Your dedicated labour
resulted in a gard
of colours and of beauty
of happiness, delight,
the fragrance of a fruit tree
a mesmerizing sight.

Oh, busy active neighbour
Why do you work so hard
Your dedicated labour,
for which I’ve high regard,
seems pointless in a way, for
’t was not in my back yard.

Tooske Hinloopen, september 2024

(Sylvia)

Je deed het niet expres
En je deed ook geen moeite
Je was zoals je was
En je was Syl
Speels springerig
Dan weer de juf
Of leidster van de groep
Die koppen telde
Je lachte hard
En was altijd jezelf
Waar anderen moeite deden
Daar speelde jij een beetje
Maar spoorde feilloos op
Waar iemands gave lag
Toen werd je ziek …
Je deed het niet expres

Anna Wiersma, december 2024

Niemand zoals jij
Verlaten landschap
Raast langs mij heen
Huisjes langs de kade, lange lanen
Staalconstructies die mij dragen
Samen met al die mensen
Zelfs in dubbele lagen

Zie het verlaten landschap
Tussen volle wegen
Waar auto’s niet bewegen
Langs brede rivieren
Met sloom bewegende schepen

Zwevend langs huizen en kerken
Die schuivend voor elkander bewegen
Van station naar station
Langs grijze en blauwe dozen

Landschap zo wijds met rijen bomen
Waarin ik langzaam weg kan dromen
Als steden uit zicht verdwijnen
Snelt het geel over lange lijnen

Het blijft maar duren
Van ochtendlicht tot avondrood
Vliegt het voorbij, ik houd van je
Je bent van mij

Slechts enkele kilometers te gaan
De bestemming komt er aan
Hoe spijtig is het
Dat ik je straks weer ga verlaten
Je bent dan weer alleen
Niemand houd je meer in de gaten

Ik stap nu uit en kan niks anders zeggen
Dan dat het mij spijt
Want nu is er niemand
Niemand meer die naar je kijkt.

Dag landschap, verlaten landschap

Joop Koopmanschap, december 2024

in de zomer van 2017

Ik loop om ons bed en groet de dingen.
Dag kleren op de stoel.
Dag schoenen op de grond.
Dag boeken in de kast.
Deze keer zegt niets iets terug.

Jij ligt te stil in bed,
het dekbed vergat je onbedekte hand
ik raak die,
die kouder is dan ‘s winters zonder want.
Geen warmte meer van binnen.

Als een stomme schreeuw ik.
Niks hoort mij.

Dan slaat de kerkklok acht uren de kamer in.
Alle kleuren horen hees.
Alle smaken zien zwart.
Alle klanken ruiken raar.

Dagen zonder dag
beginnen.

Charles Matthijsen, december 2024

iemand zoals jij
een mens zoals ik
zijn allebei ontstaan
nadat bloemen verwelkten en schepen zijn vergaan

iemand zoals jij
een mens zoals ik
jouw zweet, tranen en jouw bloedgroep
zijn dezelfde als de mijne

iemand zoals jij
een mens zoals ik
zoek de verschillen maakt het interessant
bij een ontmoeting in een straat of land

iemand zoals jij
een mens zoals ik
hoe vaak moeten wij de droom nog nazeggen
om de overeenkomsten uit te leggen

door een mens zoals jij
iemand zoals ik

Wim van den Hoonaard, december 2024

Hoe zou het zijn geweest
als jij er nog zou zijn?
Maar er niet meer bent.
Na al die lange, lege jaren
ben je enkel nog herinnering,
vertekend in de tijd.
Een open wond,
schijnbaar dichtgegroeid,
nieuwe huid
camoufleert het oude zeer.
In mijn dromen ben ik je nabij
keer ik terug in de tijd van toen.
Is slechts een schaduw,
een schamel surrogaat
van wie jij was.
Ik zal het ermee doen.

Cees Leliveld, december 2024

(bevlogen ode aan haar, die ik zo maar vond)

Kan men dromen dat je slaapt?
en proberen daar te blijven
waar jij ook bent, lieve lief
die ik dan (nog) niet ken
Zo stoer jij was en bent? Maar,

Maar je zachte huid verraad je,
verraste me, en
verontrust me ook zeker nu nog vaak
mijn schat, die jij (nog) bent

Kan men dromen dat je niet slaapt?
en hoe raak ik dan nog
van je hals?

Wat ik niet meer wil
Noch willen kan,
nooit kon?

Jan de Vlaming, december 2024

Absoluut niet om te zoenen
en altijd die lekke schoenen.
Steeds datzelfde regenpak,
weer of geen weer,
ook dezelfde plastic zak en
dezelfde straten, op en neer.

Niemand zoals jij!
Geen vrouw zoals jij!
Een raadselachtig bestaan,
ver bij het normale vandaan.
Wat bezielt je, waar wil je heen
hoe blijf je bedelend op de been
waar zou jij kunnen plassen
en moet je haar niet meer gewassen
kent bedeling ook verveling
heb je weet van streling??
Al langer kom ik je tegen
en bevries, vlucht in vragen,
alle dagen toch te bang
voor al dat ongewone behang.
Jouw personage leeft enkel en passage,
in gedachten maak ik een bad klaar
neem je mee naar van Haren, maar
in het echt weet ik dat toch niet te klaren…!!

Henk van Rossum, december 2024

Jij was naar het scheen
een geile Roemeen.
Jij kon die maandagavond
ook niet om dat
Ginkelzand heen!

Henk van Rossum, december 2024

Iemand die vergeet dat hij de verjaardag
van zijn vrienden en familie is vergeten.

Iemand die uit gemakzucht zijn werk
niet afmaakt en te lui is om een
goede smoes te bedenken.

Iemand die gedachteloos een broodje ham
verorbert in het vliegtuig op weg naar
Bali voor een korte break om de balans
in zichzelf weer te vinden met niets
aan zijn hoofd dan zon en zee.

Was ik maar iemand
-even, heel even-
Was ik maar iemand
-soms, stiekem-
Was ik maar iemand
-niets aan het hoofd-
Was ik maar iemand
-even, heel even-
Was ik maar iemand
zoals jij.

Ger van Diepen, december 2024

Zij zei: “Blij ei, niemand is gelijk
jij, geen man reikte mij de hand
als was die van steen, zo ambetant,
pluimstrijkerij is waar ik op reken!

Jij bezwijkt niet onder mijn smeken,
dove oren ontwijken m’n woorden
jij kiest helemaal niet te spreken,
mijn uitroeptekens lijken jou preken.

Terwijl jij met je linker oog tegelijk
in je rechter broekzak kijkt – zie ik
hoe jouw wassen neus uitstekend
in een uitgestreken snufferd prijkt.

Jouw mond, waar tanden ontbreken,
heeft de mijne nooit bereikt, daarom
sufferd, zijn jouw kansen verkeken
en heb ik mijn vlag dus gestreken.”

Dick van Welzen; december 2024

Je had het in je om op grote voet te leven
ik zag het toen je als au pair naar Zwitserland
getrokken zonder de taal te spreken
het leven leefde van een jonge vrouw en
nog geen kwart jaar later ingeburgerd
in het dorp.
Je nam me mee naar ’t kleine
verfijnde restaurant van ’t echtpaar
dat jou als vriendin begroette
en jij bestelde bij ons maal – dat ik betaalde –
ijskoud voor jouw rekening
een fles inheemse wijn van achttien franc.
Nu een kwart eeuw later kan ik maar niet begrijpen
dat er in die tijd geen euro’s waren
ben je dan al zo veel jaren dood?

Je had het in je om op grote voet te leven
Toen we over de besneeuwde helling
naar beneden liepen hield je me staande
en wees me op het uitzicht
zo hemels, zo zacht vloeiend
in het sterrenlicht
en de weerspieg’ling in de sneeuw
gevangen in de grip van lichte vorst
‘zo schitterend’ en ‘ik voel me hier zo thuis’.

Die woorden zal ik nooit vergeten
ik vond het knap dat je
zo helemaal in je eentje je handhaafde
in een land waar alles vreemd was
niet alleen de taal
Je was de kritische au pair in het
gezin dat zich had uitgeleverd aan
een sektarische Zuid-Amerikaanse goeroe
die – vond jij – nooit wat kon zijn want hij
reed een blitse slee wat Jezus nooit zou doen.

Je had het in je om op grote voet te leven
want toen we met de nachtbus door de haarspeldbochten
de berg afreden, avonden later, na de kaasfondue
met alle vrienden op de berg die op je toastten
zei je: ‘ik heb besloten om niet bang te zijn
want als ik hier wil wonen moet ik
elke zaterdag- en zondagavond die bochten nemen
anders leef ik niet’.

Je had het in je om op grote voet te leven
want toen je krap een jaar na die flonk’rend witte entourage
thuis in je eigen bed met een kapotte rug
en hap’rend been wachtte op de dood
herkende ik de oorzaak van je moed:
het lichaam weet het

en ik ervoer de waarheid van die woorden
het lichaam:
trouwe gids voor wie te luist’ren weet.

Sieth Delhaas, december 2017/2024

Meer gedichten zijn te vinden in het overzicht Dichters van A tot Z!