ei zo na
kwam ik je
tegen maar je
zag je me niet in
de stromende regen
of wilde je me misschien
net niet zien oh zo dichtbij
was je dat ik je wilde omarmen
donderju dat mislukte door mijn rode
paraplu en bijna de trein missen zou waar
zij uitstapte en jou kuste achter het raam zag
ik op een haar na dat je naar me keek en ik op het
nippertje nog naar je zwaaide maar of je dat zag zal ik
nooit weten je verdween met haar onder een zwarte paraplu
ternauwernood kwam ik je nooit meer tegen en zal je gauw vergeten

oh sa
nea kaam
ik dy tsjin mar
do seachst my net
yn de streamende rein
of woest miskien my krekt
net sjen ach sa tichteby wiesto
dat ik dy woe omearmkje donderju
dat mislearre troch myn reade paraplu
en de trein hast misse soe dêr ’t sy útstapte
en dy tute efter it rút seach ik op in hier nei datsto
my seachst en ik op it nipperke noch nei dy swaaide mar
ofst dat seachst dat sil ik nea witte do ferdwûn mei har ûnder in
swarte paraplu skraachoan kaam ik dy nea wer tsjin en sil dit gau ferjitte

erika visser, juli 2024

‘Bijna nabij’, zo
wilden we dat
het werd.

Maar dat konden of
kenden wij niet,
niet in’t verschiet zelfs
hoorde je wel zeggen.

Blijven we achter
in het debiet van ons gebied
ondanks de Vlamingen
in dit gezelschap?

Da’s de vraag toch, zou
je haast zeggen, niet vergeefs
het land daar verlaten en gelaten
voor wat het was,
hier gevestigd zonder spijt?

Wel aan, geen moed verliezen
om taal voor taal te ruilen
en bij beide laten spreken als gebekt
zonder builen op te lopen
in’t gesprek dat zich ontvouwt

Laten we gaan
weer aan de slag
en direct erbij gezegd
‘Ei, zo na’ nee
werd het nooit:
‘Bijna nabij’!

Jan de Vlaming, juli 2024

onkruid is een afspraak
zoals grenzen en geld
toen ik las dat jij het beste
in de grond naar boven haalt
staakte ik de strijd en maakte
een nieuwe afspraak

Ger van Diepen, juli 2024

liet ik ei zo na te dichten
vreesde ei zo na te zwichten
voor, dat men mij zou betichten
van me nergens op te richten

maar toen het begon te dagen
vond ik een weg om te slagen
in, ei zo na zonder vragen
dit ei zo na voor te dragen

Maarten Douwe Bredero, juli 2024

Ei van Columbus
Zo onomkeerbaar geweest
Na zijn ontdekking

Ei zo na dat het niet mis kan gaan
Zo na als de haven in zicht
Na alle ontbering op zee
Het vuur aan de schenen
Een sprong in het duister
Een gat in de lucht
En tenslotte dit rare gedicht
Zucht …

Anna Wiersma, juli 2024

zij pakte mijn hoofd, het leek heel groot
ik schatte het in lengte opei zo na één meter

te draaien op mijn machine met een Intel processor, ooh
wat een ei zo na fysieke gruwel was dat destijds in 2006…

sprak ei zo na vloeiend Duits zonder zijn nek te breken
over die vermaledijde moeilijke naamvallen

staat op een sokkel in glas
is ei zo na gewoontjes gekleed

ik kan de dooiwind ei zo na ruiken
die morrelt aan de vale luiken

het was heel vroeg in de zondag
nog ei zo na niemand was er op de been

bedekt poedersneeuw de straat
lijkt een witte poedel ei zo na geel

zijn vliegtuig landde op Schiphol
hij vloeide ei zo na vanzelf naar buiten

achterwiel rolde onder de auto en
met een ei zo na onoverbrugbare achterstand

ik heb vier desmodromische koppen
hiermee ben ik ei zo na niet te kloppen

al ei zo na veertig jaar woon ik op deze plek
nog nooit had ik een vuurwants gezien

“De mooiste van Ungaretti”
ei zo na tegelijk ook drie vliegen.

Louis Radstaak, juli 2024

Als dode vissen
liggen wolken
tegen het firmament

Sommige gekruld
in wilde onbalans

andere doende
als wijze oude wijven

Daar tussendoor
agressieve strepen
van F-zoveels
zogenaamd om ons
op onze aardkloot
te beschermen

Vegen her en der
suggereren …
maar intussen …

Sieth Delhaas, juli 2024

Eigenlijk is het nóg een wonder,
dat die oude man, met dat malle
rooie baseballpetje en die
pleister op z’n rechteroor, verder
schadevrij, zogezegd, gebleven
is. De kogel kwam van rechts (voor de
kijkers links), en miste rakelings
doel, op een paar gebleekte haren
op een verder toch al leeghoofd na.

Joseph Paardekooper, juli 2024

Toelichting

Bovenstaand gedicht is een nonaine, een versvorm die uit negen regels bestaat. In dit geval zelfs met in iedere regel precies negen lettergrepen, met als gevolg dat het geheel op de kop af 81 lettergrepen telt. Dat aantal nu komt weer precies overeen met de leeftijd van de huidige Amerikaanse president. Aangezien het thema van deze bijeenkomst ‘Ei zo na’ is – wat dus ook het thema van het gedicht is -, heb ik mijzelf daarnaast verplicht de drie woorden, tevens drie lettergrepen, waaruit die woordgroep bestaat, in het gedicht te verwerken, en wel aan het begin van de beginregel, in het midden van de middelste regel, en aan het eind van de slotregel. Dat leek me eigenlijk wel het minste.

Het aardige is nu, dat wanneer men die 3 lettergrepen van ’81’ af zou trekken, men precies de leeftijd van de persoon verkrijgt die het onderwerp, om niet te zeggen het lijdend voorwerp van deze nonaine is. Het gedicht handelt immers over de aanslag die onlangs op de Republikeinse presidentskandidaat is gepleegd, welke tegenstander zijn Democratische opponent met diens leeftijd pleegt te plagen, terwijl hijzelf slechts drie jaar jonger is.

i carry your heart with me ((i carry it in my heart)
i am never without it (anywhere i go you go, my dear;
And whatever is done by only me
is your doing, my darling)
i fear
no fate (for you are my fate, my sweet) i want
no world (for beautyful you are my world, my true)
and it’s you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you
here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life; which grows
higher than soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that’s keeping the stars apart
i carry your heart (i carry it it in my heart)

ik draag jouw hart met mij (ik draag het in mijn hart)
en ik ga nergens zonder (waar ik ga , mijn lief, ga jij;
en als ik iets alleen doe is het werk van jou, mijn liefste)
ik ben klaar
voor ieder lot (jij bent mijn lot, mijn schat) ik wil
geen wereld (want jij bent die, mooie ware jij)
en jij bent wat een maan voortdurend heeft bedoeld
en wat een zon voortdurend zingen zal is jij
hier is het diepst geheim waar niemand van weet
(hier is de bron van de bron en de knop van de knop
en de lucht van de lucht van een boom die leven heet;
hoger dan ziel mag hopen of geest zich verstopt)
en dit is het wonder dat al de sterren verwart.
Ik draag jouw hart (ik draag het in mijn hart)

(door P.B. Kempe vertaald uit het Engels van E.E. Cummings, 1894 – 1962)

Zonder iets geen niets,
maar alleen iets,
– is dat wat?

Toen de mooie jongen die ochtend goed gemutst op weg ging
naar het andere dorp vlakbij, dus
van iets naar iets anders
ging hij niet naar niets,
noch liet hij niets achter

Maar hij zócht ook niets, noch
vond hij het,
Want niets
kan men niet vinden

Maar iets, alleen als er ook niets is:
niet niets op zich en ook
niets anders dan

Zo was het, en
is het nog:

niet niets, maar toch
iets!

Jan de Vlaming, juli 2024

Vertaling uit het Svolansk door Dick van Welzen, juli 2024

Ei ei en zo, ei hier, eitje daar,
zoem ei zo, zoem zo zus
leuk talig bezig Josephus.
Maar EI-ZO-NA- zaaigoed
telen voor tien met een
Hollandse broedmachien?
Nou vooruit, ei zo dan ga
dun in druk, bezig de bij na.

Henk van Rossum, juli 2024

Na jaren ging mijn liefste heen
en kwam vervolgens dus nooit weer
nu voel ik mij toch zo alleen
gemis aan liefde doet zo’n zeer

mag ik wel iets nieuws beginnen
met jou bij gelegenheid
een ander dan mijn lief beminnen
vraagt genoeg genegenheid

Wim van den Hoonaard, juni 2024

Een Mokums joods jongetje loopt alleen
langs Bergen Belsense mensen die zijn bezweken
waar wandelt het bevrijde ventje heen
o had ik maar nooit dit beeld bekeken

Bijna 80 jaar later zag ik staan
in een vluchtelingenkamp in het journaal
een Gazaans jongetje wanhopig roepend zijn verhaal :
“We hebben niks fout gedaan!”

Wim van den Hoonaard, juli 2024