Annemiek was leerling op basisschool ‘De Vordering’ in Vorden.
Ze voetbalde bij SV Ratti in Kranenburg en reed paard.
De naam Ratti was afkomstig van paus Pius de Elfde Achille Ratti,
die tussen de twee wereldoorlogen als kerkelijk leider zeer positieve opvattingen had over sport in het algemeen, hetgeen voor een geestelijke in die tijd ongewoon was.
In 2001 haalde ze haar VWO-diploma aan het Isendoorn College in Warnsveld. Na diverse knieblessures moest Annemiek in 2005 noodgedwongen stoppen met voetballen. Ze kocht een tweedehands ‘Jan Janssen’-fiets, werd in 2006 lid van toerclub TCW’79 in Wageningen. Ze studeerde in 2007 af aan de Wageningen Universiteit af als Master in epidemiologie.
Augustus 2009 werd een vernauwing in haar liesslagader geconstateerd, een maand later werd ze geopereerd. In 2011 werd wederom een vernauwing, nu in haar linkerbeen, aangetroffen, ook deze werd succesvol geopereerd.
Op de vierde etappe in 2012 van de Giro Donne, klom ze met de beste mee omhoog, maar kwam ten val en brak daarbij haar sleutelbeen. Na drie dagen door te hebben gereden, moest ze alsnog opgeven en werd ze geopereerd. Ook in 2013 bleef Annemiek last houden van vernauwingen in haar linker liesslagader.
Tijdens het wereldkampioenschap ploegentijdrijden in 2014 lag ze met haar ploeg Rabo-Liv op medaillekoers, maar in de laatste kilometers kwamen ze hard ten val tegen de dranghekken en werd Annemiek samen met Van der Breggen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ze had een gebroken voet en kon niet meer deelnemen aan de rit.
Gedurende de wegwedstrijd van de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 reed Annemiek alleen aan de leiding en was op koers voor het goud, maar viel ongeveer tien kilometer voor de fnish in de laatste afdaling. Ze liep een hersenschudding en scheurtjes in haar wervelkolom op.
Bij de heringevoerde Amstel Gold Race zag ze een streep op de weg aan voor de fnishlijn en kreeg ze aanvankelijk de vierde plek, maar op de fnishfoto was geen verschil te zien en werd ze gedeeld derde met Katarzyna Niewiadoma. Ze vernam dit bericht echter pas na de podiumhuldigding.
Annemiek werd vervolgens vijfde in ‘Dwars door Vlaanderen’, kwam ten val in de ‘Ronde van Vlaanderen’, maar werd alsnog derde, achter het Boels-duo Anna van der Breggen en Amy Pieters.
Op 25 september in 2018 verdedigde ze haar wereldtitel met succes: ze won met een halve minuut voorsprong op Van der Breggen en zelfs anderhalve minuut op Van Dijk; een volledig Nederlands podium, terwijl ze die ochtend nog flauw viel bij een dopingcontrole.
Maar bij een val vroeg op het WK in 2018 liep ze een breuk op in haar knie. Als gevolg van de blessure moest ze wekenlang rust houden, ze zou naar eigen zeggen pas na zes maanden op haar oude niveau zijn. De Italiaanse Elisa Longo Borghini noemde haar zelfs ‘buitenaards’: “When Annemiek went, everybody was like: the alien has gone, now the race for the human beings begins.”
In de Giro Rosa in 2020 brak ze haar pols bij een val in de zevende etappe, ze viel daardoor uit.
Tijdens de Mixed Relay in Wollongong te Australië in 2022 kreeg Annemiek bij een keiharde val vlak na het startpodium een breukje in haar elleboog. Drie dagen later werd beslist dat ze toch het WK zou rijden. Door een ongekende demarrage aan het slot wist zij voor de tweede keer de wereldtitel op haar naam te zetten.

Mijn sterke vrouw; u raadt het al: Annemiek van Vleuten

Louis Radstaak, september 2022

Gently I wave the visible world away,
Far off, I hear a roar, afar yet near,
Far off and strange, a voice is in my ear,
And is the voice my own? The words I say
Fall strangely, like a dream, across the day;
And the dim sunshine is a dream, How clear,
New as the world to lovers’ eyes, appear
The men and women passing on their way!

The world is very fair, the hours are all
Linkes in a dance of mere forgetfulness,
I am at peace with God and man. O glide,
Sands of the hour-glass that I count not, fall
Serenely: scarce I feel your soft caress,
Rocked on this dreamy and indifferent tide.

Arthur Symons (1865 – 1945)
Vertaling: P.B. Kempe

De absinth-drinker

Ik wuif de wereld voor mijn ogen weg.
Een razen hoor ik, ver maar toch nabij:
Een vreemde stem – en is die stem van mij? –
Klinkt in mijn oor; de woorden die ik zeg
Vallen als vreemde dromen door de dag;
Het vage zonlicht is een droom, Fraai zijn
De mannen, vrouwen die mij gaan voorbij,
Alsof het pril-verliefde oog hen zag!

Schoon is de wereld, Uren zonder tal
Gaan dansend samen in vergetelmaat,
Ik ben verzoend met God en mens, O val
Gerust, zandloperkorrels die ik niet
Meer tel: nog zacht word ik door u geraakt,
Op dit roerloze droomgetij gewiegd.

Zonder onze dichtersavond
is het dinsdag niets gedaan.
Ook de maand er aan voorafgaand
zou je liever overslaan
als je niet voor dinsdagavond
uit wat allemaal gebeurt,
uit die puinhoop, schurend, schavend
een paar regels schoonheid peurt.

Want de chaos is gigantisch,
’t leven briest en beukt, loopt storm,
alles wat er aan de hand is
schreeuwt luid om een vorm van vorm.
Je weet niet waar je moet beginnen,
wat je aan zo’n maandje hebt,
tot je met wat rake zinnen
stilte in de herrie schept.

om je vrienden voor te leggen
op de dinsdagavondnacht;
om met weinig veel te zeggen
heb ik dit aldus bedacht.
Zo wordt dinsdagavond dichtersavond
waar het heel de maand om gaat:
ons aan bier en dichtkunst lavend
vieren hoe het leven staat.

Dagen laten zich niet raden,
Ongewis hoe dingen gaan,
maar dinsdag maakt ons chocolade
van dit hachelijk bestaan.

Tekst en muziek Huub van de r Lubbe & Concordia, Februari 2004; bewerking P.B. Kempe, april 2022

(Vrije bewerking van ‘’Liefde voor muziek’’, © Raymond van het Groenewoud)

Over het verwerven van de eerste liefde deed ik
een hele tijd /
Zij kwam pas binnen menig lichtjaar na de pubertijd /
Maar dankzij twee ouders die hielden van zowel schrijven als lezen /
Leerde ik dat liefde niet hetzelfde is als louter kezen /
Zij brachten mij de liefde bij voor een voltallig koor /
Dat bestond uit dichters en de grootsten stonden van voor /
Het avontuur begon met Vondel, Huygens, Anna Bijns en Bredero /
Ging verder met Gezelle, Gorter, Claus en Paul van O. /
Beperkte zich geenszins tot de grenzen van het Nederlandse taalgebied /
Zocht ook naar het Brechtiaans of Baudelaireiaans verschiet /
Een kleine stap voor de mens was vervolgens het zelf
dichten of vertalen /
waardoor ik nu in heel Nederland en Vlaanderen mag verhalen /

Van de liefde /
Van de liefde /
Van de liefde /
Van de liefde voor ’t gedicht !

Pieter Bas Kempe, mei 2022

Blau wird es in deinen Augen –
aber warum zittert all mein Herz
vor deinen Himmeln?
Nebel liegt auf meiner Wange
und mein Herz beugt sich zum Untergange .

Else Lasker-Schüler (1869 – 1945)

Mon amour à la robe de phare bleu,
Je baise la fièvre de ton visage
Où couche la lumière qui jouit en secret.
J’aime et je sanglote, je suis vivant
et c’est ton coeur cette Etoile du Matin
à la durée victorieuse qui rougt avant
de rompre le combat des Constallations.
Hors de toi, que ma chair devienne la voile
qui répugne au vent.

René Char (1907 – 1988)

Terwyl die nag mij inhaal
Ingedachte met my drankie op die stoep
Word seevoëls, eers wit teen blou,
Swart teen grys hemel.

Phil Du Plessis (1944 – 2011)

In jouw ogen

Blauw wordt het in jouw ogen –
maar waarom beeft heel mijn hart
voor jouw hemelen?
Er ligt nevel op mijn wang
en mijn hart buigt tot zijn ondergang.

Else Lasker – Schüler

Mijn lief met de japon in waakvlamblauw,
ik kus de koorts van jouw gezicht
waar slaapt het licht dat stil geniet..
Ik heb lief met een snik, ben in leven,
en ’t is jouw hart die Morgenster
van de blijvende zege dat bloost en dan
onderbreekt de strijd van de Hemellichamen.
Bij jou vandaan, mag mijn vlees worden het zeil
afkerig van wind.

René Char

Terwijl de nacht mij inhaalt,
in gedachten met mijn glas op de veranda,
worden zeevogels, eerst wit aan blauwe,
zwart aan grijze hemel.

Phil Du Plessis

Blauw is oud en jong als de wereld, vandaar drie gedichten uit verschillende windstreken
over deze kleur. En wel van:
Else Lasker – Schüler, geboren te Wuppertal-Elberfeld, naast dichter tevens grafisch kunstenaar, bevriend met heel wat groten uit de expressionistische Berlijnse artiestenwereld, vluchtte voor Hitler naar Jeruzalem en overleed aldaar;
René Char, uit de Vaucluse, aanvankelijk surrealist, later communist (ook, met een hoofdrol, in het Franse verzet), maar op de eerste plaats een groot autonoom en meest buiten de Parijse kringen verkerend kunstenaar;
Phil du Plessis, geboren in Oranje-Vrijstaat en overleden te Kaapstad, arts. dichter en ‘Voortrekker’ van de gehele Afrikaanse moderne poëzie.

Pieter Bas Kempe

Zonder cursussen en studieboeken
ontwikkelt zich het zaadje tot
een bloem in eigen kleur en vorm
ieder verschillend, elk waardevol
groeit op
verwelkt ten slotte en
voegt zich bij haar bron
Moeder aarde
Zo leeft een bloem.

Marianne, 16-8-2022

Als ze niet in het negentiende-eeuwse
Egypte was geboren
Als ze niet de dochter van Sultan Pasja
was geweest
Als haar vader niet
op haar vijfde was overleden
dan was zij nooit opgegroeid
in een patriarchaal haremsysteem

Als ze op haar dertiende niet was overgehaald
te trouwen met haar dertig jaar oudere voogd
Als ze niet na een jaar had geweigerd
haar echtgenoot nog te ontmoeten
Als haar echtgenoot zijn belofte
over een monogaam huwelijk niet had gebroken
dan was zij nooit in aanraking gekomen
met de Egyptisch feministische beweging

Als zij zich zeven jaar later
niet had verzoend met haar echtgenoot
Als zij geen lid was geworden van
het Centraal Comité van het wafidisch 1 vrouwennetwerk
Als zij niet meerdere organisaties had opgericht
ter verbetering van het leven van de Egyptische vrouw
dan was zij nooit betrokken geraakt
bij de strijd tegen de Britse overheerser

Als ze vanaf haar drieënveertigste tot aan haar dood
geen voorzitter was geweest
van de Egyptisch Feministische Unie
Als ze vanaf haar vijfenvijftigste haar activiteiten
niet had uitgebreid
naar andere landen in het Midden Oosten
Als ze geen vurig verdedigster was geworden
van de rechten van de Palestijnen
dan was ze nooit de oprichtster geworden
van de Arabische Feministische Unie

Als zij kort voor haar overlijden haar memoires
niet in het Arabisch had gedicteerd
aan haar secretaris
dan hadden wij de Engelse versie
daarvan nooit kunnen lezen

En hoewel Huda Sha’arawi er
niet in is geslaagd in Egypte
vrouwenkiesrecht te realiseren
de ruime echtscheidingsgelegenheid
voor mannen in te perken
polygamie te laten verbieden
desalniettemin worden
haar verdiensten
voor de emancipatie van
ontelbare oosterse vrouwen
wereldwijd erkend.

Huda Sha’arawi Moslimfeministe
1879 – 1947
zie: Wikipedia

Sieth Delhaas, september 2022

hûndert
en ien bysûnder
om sa âld te wurde
mar ek hurd it te wêze
bros en brekber raffelje troch
it libben ferlear se troch min sicht
har wankele lykwicht nei de fal moast se
har ûnôfhinklikens wol opjaan en sich oerjaan oan
soarch mei hopeleazens yn har eagen gaos yn har holle
omswalkje yn in mistiche wrâld troch in see aon ûnwissichheden
ûntstiet ûnferwachts in dat geastgefoel toch noch in leafdefolle bân
en yn dat ljocht sjoch ik in tige sterke frou efter har wrinkled gesicht

oersterke vrouw

honderd
en één bijzonder
om zo oud te worden
maar ook hard het te zijn
broos en breekbaar gerafeld door
het leven verloor ze door slecht zicht
haar wankel evenwicht na de val moest ze
haar zelfstandigheid wel opgeven en zich overgeven
aan zorg met wanhoop in haar ogen chaos in haar hoofd
verdwaasd ronddolend in een mistige wereld door een zee aan
onzekerheden ontstond onverwacht in die gemoedstoestand toch nog een
liefdevolle band en in dat licht zag ik een oersterke vrouw achter ‘t rimpelig gezicht

Erika Visser, september 2022

zij weet de oorsprong van het leven en verbindt
het water van de vrucht en van de zee
zij kan het kind vasthouden en het verliezen

vaar uit zoon, vind je zee en verheug je
in het gemis, want wat niet is kan worden
de lijnen in huid en water lopen niet recht

vergeet echter niet hoe zij ooit trots
je pas geplukte paardenbloemen op het water zette
in een oud en roestig conservenblik

Ger van Diepen, september 2022

Zij spreekt berustend over
ouder worden. Het past
bij haar verschijning: kleren,
bril, het lukraak opgebonden
haar, de kalmte in haar stem
en haar gedichten.

Soepel gaat zij over
tot het schetsen van het einde;
ziet het als verdwijnen
in een zee tot zij het water
en het water haar
zal hebben opgenomen.
Het heden laten sturen
door het slotaccoord –
ik hoor het met een zekere
afstand aan. Totdat ik reken.
Schrik. Zij is mij nauwelijks
een paar jaar vóór. Wat
maakte dat ik tot vandaag
de spiegels heb ontweken?

Louise Broekhuysen

Simon en Anna
zijn sterke namen
in mijn boekenkast
ze staan al tijden
meer en meer
terzijde in de tijd
toch wil ik ze niet kwijt

Verlangen blijft zoeken
mijmerde de dokter over Ina
Anna zocht zich een ongeluk
eenzaam ook haar avontuur.

Henk van Rossum, september 2022

Nel, een moeder uit
Twente, had een joodse
jongen opgehaald uit
Amsterdam, zijn leven liep
gevaar. De jongen heette
Daniël, maar Nel noemde
hem Daan.

Eenmaal in de trein
bekeken zij de plaatjes in
een tijdschrift om de
spanning tussen hen te
breken en geschikte
woorden te verzinnen.

Ze sloten zich af van
de pratende reizigers in de
coupé en schurende
wielen op kreunende rails.

Ze stapten uit in Enschede.
Daar pakte hij haar hand,
zij keek hem in de ogen.
Toen wist Nel dat Daan
voortaan een zoon voor
haar zou zijn en zij voor
hem een moeder.

Thuisgekomen schoor Nel
al haar zonen kaal. Tijdens
een feestelijke optocht
kort daarna liep Daan
vooraan in de stoet.
Hij droeg de vlag.

Jan van Laar, september 2022

Ik vlieg, ik vlucht, begin opnieuw
of kies het ruime sop
Ik vind mijn draai op de thermiek
en hijs de zeilen op

Men volgt mij bijna ademloos
En kijkt en kijkt en kijkt
Maar als puntje bij paaltje komt
Wil men iets wat kookt en wast en strijkt

Esther Smit, september 2022

Eva nam een eerste hap
het zoete sap sijpelde over haar kin
Zij deelde de vrucht met Emma
en andere vrouwen
Zij stapten uit de schaduw

Ze boorden hun talenten aan
wangen die gloeiden
spieren die spanden
parelende zweetdruppels
Het verschijnen van fundamenten

Emma schetst een wereld in woorden
Haar poëzie omarmd Venlo
en schrijft kilometers ver
Haar slagkracht deed de green verbleken
en het water huiveren

Gedragen door hun moeders
Vrouwen die bouwen aan hun passie
Heilige huisjes worden
onbewoonbaar verklaard
wachtend op ….

Jaag je dromen na
achter elke deur
verschijnt een opening

José Hattink-Blom, september 2022