Zoals we dachten
dat deze oorlog
de laatste was,

wij zorgeloos
mochten verkennen,
struikelen, groeien.

Mieren kriskras
tussen grassen en mossen;
onder het klimmen en dalen
hun eieren veilig weten
in het binnenste van de berg
die hun huis is.

Louise Broekhuysen, augustus 2024

Uiteindelijk wint altijd de zwaartekracht,
de mens wordt zo in z’n val gezogen,
wanorde en duister dreigen overal.

Al wervelend tot het getal van het beest,
de dingen jinxen, ontleden hun zin
in de elementairste deeltjes.

De onbewogen beweger ontbindt
z’n duivels, schept de tardis, het midden
houdt het niet, verliest het evenwicht.

De kringlopen verwijden zich,
de gouden halo’s breken stuk,
barre wetten spelen nu de baas.

Met de zon sterven wij,
bloedgolven glanzen dodekop,
er hangen valken in de lucht.

Hun gebeden stijgen hemelwaarts
en al eeuwen slaapt genadeloos
de leeuw in de woestijn.

Dick van Welzen, augustus 2024
(Mede geïnspireerd door ‘The Second Coming’, 1919, William Butler Yeats.)

Want wie beloofde zachte krachten?
Krachten doorheen alle eeuwen
Machtswellustelingen die met schreeuwen aandacht eisen
Voor goedkope macht
Heeft er iemand echt gedacht
Dat het daar om gaat …
Speel de bal maar (als het uitkomt)
Op de man
Ergens, diep verstopt misschien
Huist er zachtheid, huist er hoop
Is er kwetsbaar pril begin
Van een zuiver zien en weten
Komt daar nog wat van …

Anna Wiersma.

Overal doemen zij op voor
wie het ziet,
naast de hardheid en domheid
die zich opdringen aan ons en dat wat
wij voortbrachten soms lamslaan

Soms week, soms stevig toch
verzetten zij zich tegen de gulzigheid
van alom, de hang naar macht,
de rücksichtsloze, onbarmhartige
omgang van jakhalzen met, van
moordenaars onder elkaar

Hoe zacht ook, overleven zij in
tederheid en bedwingen hun hardste
neigingen,
sublimeren subliem maar met moeite
zoals Freud ons zei te doen, wij allen
iedere dag weer

Geen samenleven zonder dat, geen
leven zelfs, niet zonder schaamte om
wat wij niet deden maar dachten.

De hardheid zelf hecht zich, niet aan
elkaar, niet onderling
Maar aan hen die hem gêne-loos
beoefenen, telkens weer

Wees waakzaam dus, vermijd
hardheid
Waar het maar kan.

Jan de Vlaming, augustus 2024

…en nog steeds berichten media:
hij rende weg,
ontkwam niet,
werd getroffen
en stierf.
Maar:
jonger worden ze,
baby’s zelfs – die
rennen dan ook niet -,
groter in aantal zijn ze,
groepen, volkeren,
anoniemer maken we ze,
makkelijker opruimen
in kuilen is dat
zo, zonder grafschrift.

…en nog steeds weet ik niet:
waarom het is,
dat wij liever verwijzen
naar bovenaardse machten
in plaats van onze zachte
krachten te gebruiken.

Laten we zacht zijn voor elkander kind,
want van Dat Koninkrijk hoeven we niets
te verwachten.

Voor wie kan liefhebben en wil weten

Bertje van Delden. augustus 2024

Graaf ik me daar ’t blauwe schompes verdomme
mot jij zo nodig weer om zachte krachten komme!
Flikker op man!
Ík wil niet constant gebloemde bloesjes an.

Henk van Rossum. augustus 2024

zeg het zacht
met een windstille fluistering
een onmerkbare trilling
in mijn fluwelen oor

zeg het nog zachter

zeg het met kracht
breng alle lucht in beweging
laat het trommelen en golven
langs botjes en haartjes
door gangen en water
tot ik jouw geluid herken

zeg het

zeg het met zachte kracht

Ger van Diepen, augustus 2024

Deel met mij
je droom
van een wereld
zonder wanhoop
zonder wapens
en geweld
ik wil
naar je luisteren
als jij mij
je droom
vertelt

(“You may say I’m a dreamer but I’m not the only one”- John Lennon: “Imagine”)

Wim van den Hoonaard, augustus 2024

Waar ik ook kom, altijd ben ik net te laat
om dat te vinden waar ik van droom:
verdiende rust bijvoorbeeld.
En in welke stad ik ook woon,
altijd erger ik me aan de plaatselijke hospita’s
die dagelijks de trap gebruiken
zonder ook maar één tree te vergeten.
En in welke haven ik dreig te verdrinken,
altijd weer word ik op het nippertje
gered door iemand met een geldig
zwemdiploma – Uiteindelijk ben
ik te laat om nu nog te verhuizen
naar een rozentuin, waarvan alleen
de geur al onbetaalbaar voor mij is.

Jan van Laar, augustus 2024

Godsbewijzen mochten ons niet baten
Want God is ongrijpbaar voor onze Ratio
Maar: heeft God zijn sporen achtergelaten
en is er sprake van een goddelijk scenario?
Vragen die ons niet met rust kunnen laten

De overweldigende schoonheid van de natuur
Kan toch niet louter door toeval zijn ontstaan
Noch de elementen aarde, water, lucht en vuur
En wat houdt de wereld zo stevig in zijn baan
Het ganse heelal ademt toch Gods signatuur?

Maar ja,
… God schiep ook insecten, dieren en mensen
Die elkaar versieren, vermoorden en verkrachten
Hoelang en hoezeer velen ook hopen en wensen
Dat de overwinning zal zijn aan de zachte krachten

‘God is De Liefde… en dat zegt alles’, zei Gerard Reve
Maar nee… één vraagje is dan onbeantwoord gebleven:
Het KWAAD in de wereld …
was dat ook Gods IDEE?

Neletta van Heuven, augustus 2024

In het landschap van de oude meester
waar bomen onder olieverf wortelen ¹
zie ik brede rivieren
traag door oneindig laagland gaan ²

We materialiseren
uit vochtig parelende wolken ³
het kleine huis, diep in het bos gelegen
dat ik op geen enkele kaart zie staan ⁴

Ik lig in een licht dat nog moet komen ⁵
De laatste wanhopige wesp van het seizoen ⁶
grijnst minzaam en verdwijnt ⁷
in veertig kleuren groen ⁸

Iemand stelt de vraag; ⁹
Ken je het gevoel ¹⁰
er is nog zomer en genoeg? ¹¹
Ik ga vandaag op wereldreis ¹²

Zwemmen is losbandig slapen ¹³
Wij zien de wolken drijven ¹⁴
Die eenvoud, dacht ik
is voldoende paradijs ¹⁵

Astrid Aalderink, augustus 2024

Behalve de titel zijn alle zinnen geroofd.
¹ Wyslawa Szymborska Landschap
² Hendrik Marsman Denkend aan Holland
³ Hannah van Wieringen Speeldrift
⁴ Herman Posthumus Meyjes In uw ogen
⁵ Marjolein van Heemstra geen titel (uit Reistijd, Bedtijd, IJstijd)
⁶ Wibo Kosters Halfpension
⁷ Hannah van Wieringen Jachtig
⁸ Sjoerd Kuyper Groen
⁹ Remco Campert Iemand stelt de vraag
¹⁰ Ingmar Heytze Rietveldzit
¹¹ Judith Herzberg Er is nog zomer
¹² Silke Reijnders geen titel
¹³ Paul Snoek Een zwemmer is een ruiter
¹⁴ Leonard Nolens Conversatie
¹⁵ Elly de Waard Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand

langer dan tien jaar geleden keek ik naar
een motorsportrace op Brands Hatch
het heuvelachtige circuit in het graafschap Kent

het ging om een race in de 250 cc klasse
drie rijders reden op haren en snaren
om de trofee: een spuuglelijke beker

ze gingen bij een bocht hard naar beneden
gedriëen van achteren gefilmd: zwiep naar links,
                   zwiep naar rechts

de commentatoren kreten het enthousiast uit:
“Look at that, poetry going down the hill!”

de eerste keer dat ik motorpoëzie hoorde.

Louis Radstaak, augustus 2024

Berlin in Zahlen 

Lasst uns Berlin statistisch erfassen!
Berlin ist eine ausfürlichhe Stadt,
die 190 Krankenkassen
und 916 ha Friedhöfe hat. 

53 000 Berliner sterben im Jahr,
und nur 43 000 kommen zur Welt.
Die Differenz bringt der Stadt aber keine Gefahr,
weit sie 60 000 Berliner durch Zuzug erhält.
Hurra! 

Berlin besitzt ziemlich 900 Brücken
und verbraucht an Fleisch 303 000 000 Kilogramm.
Berlin hat pro Jahr rund 40 Morde, die glücken.
Und seine breiteste Strasse heisst Kurfürstendamm. 

Berlin hat jährlich 27 600 Unfälle.
und 57 600 Bewohner verlassen Kirche und Glauben
Berlin hat 606 Konkurse, reelle und unreelle,
und 700 000 Hühner, Gänse und Tauben.
Halleluja! 

Berlin hat 20 100 Schank- und Gaststätten,
6 300 Ärzte und 8 400 Damenschneider
und 117 000 Familien, die gern eine Wohnung hätten.
Aber sie haben keine. Leider.

Ob sich das Lesen solcher Zahlen auch lohnt?
Oder ob sie nicht aufschlussreich sind und nur scheinen?
Berlin wird von 4 500 000 Menschen bewohnt
und nur, leut Statistik, von 32 600 Schweinen.
Wie meinen?
 

(1931)
 

Erich Kästner  (1899 – 1974)

Berlijn in cijfers 

Laat ons Berlijn bij de statistieken pakken!
De stad Berlijn beslaat een groot gebied,
waar men 916 ha dodenakker
en 190 ziekenfondsen ziet. 

53 000 sterfgevallen telt Berlijn per jaar,
tegen slechts 43 000 zuigelingen.
Het verschil brengt de stad echter niet in gevaar:
van buiten komen 60 000 Berlijnse nieuwelingen.
Hoera! 

Berlijn bezit bijna 900 bruggen
en verbruikt aan vlees 303 000 000 kilogram.
Elk jaar ziet men zo’n 40 moordpogingen lukken.
En de breedste straat van Berlijn heet Kurfürstendamm. 

Berlijn beleeft jaarlijks 27 600 ongevallen.
En 57 600 inwoners lopen kerk en godsdienst uit.
Berlijn telt 606 bankroeten, echte en vervalste,
en met 700 000 zijn hoender, gans en duif.
Halleluja! 

Berlijn heeft 20 100 herbergen en proeflokalen,
8 400 dameskleermakers en 6 300 doktoren,
en 117 000 gezinnen die graag huur zouden betalen.
Maar ze hebben geen woning. Potdorie. 

Of het lezen van zulke getallen betekenis heeft?
Of ze niet onthullender schijnen dan zijn?
In 4 500 000-voud in Berlijn de mens leeft
en, zeggen cijfers, slechts in 32 600-voud het zwijn.
U zei?

(1931)
Erich Kästner
(vertaald uit het Duits door P.B. Kempe)

ei zo na
kwam ik je
tegen maar je
zag je me niet in
de stromende regen
of wilde je me misschien
net niet zien oh zo dichtbij
was je dat ik je wilde omarmen
donderju dat mislukte door mijn rode
paraplu en bijna de trein missen zou waar
zij uitstapte en jou kuste achter het raam zag
ik op een haar na dat je naar me keek en ik op het
nippertje nog naar je zwaaide maar of je dat zag zal ik
nooit weten je verdween met haar onder een zwarte paraplu
ternauwernood kwam ik je nooit meer tegen en zal je gauw vergeten

oh sa
nea kaam
ik dy tsjin mar
do seachst my net
yn de streamende rein
of woest miskien my krekt
net sjen ach sa tichteby wiesto
dat ik dy woe omearmkje donderju
dat mislearre troch myn reade paraplu
en de trein hast misse soe dêr ’t sy útstapte
en dy tute efter it rút seach ik op in hier nei datsto
my seachst en ik op it nipperke noch nei dy swaaide mar
ofst dat seachst dat sil ik nea witte do ferdwûn mei har ûnder in
swarte paraplu skraachoan kaam ik dy nea wer tsjin en sil dit gau ferjitte

erika visser, juli 2024